A RIVER RUNS THROUGH IT
Die inkopietog na Opuwo het ook ‘n langdurige gesoek na
sekere waterpyp konneksies ingesluit, want die klippe op die pad het die pyp
tussen die wa se tenk en krane afgeslaan.
 |
| 1 x verlore pyp |
Ons was by Agra, ‘n winkel wat boumateriaal verkoop en selfs
by ‘n winkel wat karparte verkoop maar moes leë hande omdraai. Ons is eindelik terug
Agra toe want Jakkie het intussen ‘n boere-plan gemaak om die pyp reg te maak.
Daarna was ons vinnig by die Spar en die OK Foods om ‘n paar nodige goedjies te
kry. Die winkels in Opuwo is nie juis ‘n inspirasie nie, dis maar redelik bare
bones want die aanvraag is eenvoudig. Om iets eksoties op Opuwo te soek is soos
om wors in ‘n hondehok te soek…
Ek was in die winkel en Jakkie was die Fortuner se wagter. Ek het
so vinnig as moontlik gemaak want die mense is arm, opdringerig en die
meerderheid vrouens loop topless rond, so jy weet soms nie meer waar om te kyk
nie.
Terug by die kamp het Jakkie dadelik aan die werk gespring met sy
boere-plan om die stukkende waterpyp reg te maak. Na ‘n week van nog erge
grondpad en die daaglikse gebruik van die watertenk werk die boere-plan soos ‘n
droom!
 |
| Jakkie se boere-plan wat baie goed werk |
Dinsdagoggend is ons noord, na die Epupa-valle toe. Ons was in 2021 saam met Jan en Annelize daar, maar die keer het ons by die Omarunga Lodge and Camp gebly – dis ‘n Gondwana oord en die Gondwana-kaart wat ons gekoop het bewys sy waarde nog elke keer.
Die pad na Epupa is redelik goed en redelik sleg, dit hang
net af waarmee jy ry en waar jy ry. Maar ons het ‘n hele paar kanse gekry om
keppies en klein pakkies chips uit te deel. Die pakkies chips het ons baie
goedkoop by Opuwo se Agra gekry, ‘n jumbo pak met 50 klein pakkies in, dus die
ideale “ietsie lekker” om saam met die keppies aan die kinders uit te deel.
 |
| Keppies, chips en boekies maak almal se harte bly! |
Ons het ook die eerste van die groot kremetartbome gesien,
baie bekend in die noorde van Namibië.
Omarunga, soos die meeste van die kampplekke by Epupa, is op die oewer van die Kunene-rivier geleë, net ‘n paar honderd meter van die Epupa-valle.
 |
| Die houtbeeld van 'n Himba-vrou by Omarunga |
Ek was dankbaar dat ons die keer ‘n kampplek met elektrisiteit
gehad het, want die mense in Suid-Afrika mag dalk tans met wintersjasse
rondloop, maar die temperatuur teen die Kunene het bedags by 34 ˚C gedraai. Dus
kon ek die waaier weer inspan! Ons het juis in Opuwo die meeste van ons
wintersklere weggepak en weer die somersklere uitgehaal!
Die Kunene-rivier vloei tans sterk, so die valle was vol en besig. Ons het elke dag na die valle gestap om foto’s te neem en saans met die gedreun van die valle aan die slaap geraak en soggens so wakker geword. Dit het geklink of ons reg op die strand was met die gedreun van die branders in ons ore.
Die Kunene het ook vir ons die geleentheid gegee om ‘n hele paar
“nuwe” voëls in ons boek te merk – ons is nie obsessiewe voëlkykers nie, maar
ons was gereeld super-opgewonde om nog ‘n nuwe spesie uit te ken en te merk.
Die Caprivi lê nog voor en die area is bekend as ‘n voëlparadys, so hopelik is
ons oplettend genoeg!
 |
| Besoeker 1: 'n likkewaan |
 |
| Besoeker 2: 'n eekhoring |
 |
| Besoeker 3: 'n baie kleurvolle koggelmander |
Na ons verblyf by die Epupa-valle het die Fortuner se neus oos
gedraai met die grondpad wat al langs die Kunene kronkel. Die toestand van die
pad hang van die seisoen af – gedurende die winter (droë seisoen) is dit
redelik begaanbaar. Daar was dele waar dit duidelik verspoel het, maar Jakkie
en die Fortuner het weereens hulle vernuf bewys.
 |
| 'n Verkeersknoop - die Himba bokwagters hou die "verkeer" op |
Ons het nog van die keppies en die laaste van die pakkies chips
uitgedeel op die roete en kon darem foto’s van die meeste neem.
Eindelik het ons by Swartbooisdrif arriveer – daar gaan regtig nie veel aan nie, maar ons het wel die Dorslandtrek-gedenkteken net buite die nedersetting besoek.
Swartbooisdrif is waar die Dorslandtrekkers die Kunene in
1881 na Angola oorgesteek het. Die afstammelinge van die eerste Dorslandtrekkers
het ook in 1928 by Swartbooisdrif weer uit Angola teruggekeer om hulle in die
destydse Suidwes-Afrika te vestig.
Die volgende stop was vir ietsie koud by die Kunene River Lodge – nog ‘n plek waar ons in 2021 saam met Jan en Annelize gestop het.
Daarna het
ons die laaste stuk na Ruacana aangepak waar ons die aand sou oorstaan. Die dag
se afstand was 130km en hoofsaaklik as gevolg van die pad se toestand het dit
ons 6 uur geneem om tot by ons volgende kampplek te ry. Ons was lekker gatlam.
Die kampplek by Ruacana was maar verlate en nie wonderlik versorg
nie, maar ons het net vir een aand oorgeslaap.
Ons het Vrydag- en Saterdagaand by die Ongula Homestead Village Lodge oorgebly, ongeveer 20km buite Ongwediva op die pad na Eenhana.
Dit was ‘n
welkome stop om wasgoed te was maar ook om ‘n bietjie meer uit te vind oor die
toerisme, gasvryheid en agri opleiding wat hier plaasvind. Ek het vir Jakkie
probeer oorreed om die mopaniewurms op die spyskaart te probeer, maar hy het
volstrek geweier!
More gaan ons in die rigting van Rundu begin beweeg om die Caprivi
goed te gaan verken.
Die "reflective tape" op die A-frame is afgeslaan
 |
| Dis nie 'n muis wat kaas gesteel het nie, wel die klippe wat die wa se stone guards wegslaan. |
Opmerkings